Leve de grote stad

« Voorgaand artikel | Overzicht | Volgend artikel »

 Christelijke Landen Bestaan Niet
17 oktober 2004

Er bestaan geen christelijke landen. Mensen kennen we als "Christenen" sinds het boek Handelingen er melding van maakt. Het zijn mensen, Joden en heidenen, die Jezus als de Christus belijden. Landen die Jezus als de Christus belijden kennen we niet. We kennen ook geen landen die gedoopt zijn, netzomin als we landen kennen die gelovig zijn, naar de kerk gaan, Gods lof zingen en bidden.

Landen nemen geen persoonlijke beslissingen, zij verootmoedigen zich niet noch volgen zij een roeping. Landen organiseren zich als staten en staten volgen een staatsraison. Zij verhouden zich tot andere staten niet als mensen tot andere mensen. Staten bewaken hun territoir en de interne ordening van het land. Zij vormen hooguit een natie, geen gemeenschap. Zij verkopen niet al hun bezit om het aan de armen te geven, noch strooien zij as op hun hoofd. Zelfs al zouden al hun inwoners zulks doen, dan nog maakt dat hun land, hun staat, hun volk niet christelijk. Wie dat wel beweert doet de suggestie dat landen of staten zich als christenen kunnen gedragen. Maar een land gedraagt zich niet als een mens. Tot aan W.O.I was het gebruikelijk om over christelijke landen te spreken. Tot en met 1914 was het per land aanvaard dat men voor G'd en Vaderland (Gott und Vaterland, Dieu et Patrie) tegen elkaar ten strijde trok. In 1918 was dit blasfemie geworden.
In 2004 steekt hier en daar, kennelijk als spiegelreflex van islamitische aanspraken, het idee van christelijke landen de kop weer op. Blijft dan nuchter en waakzaam, want de Grote Verleider gaat u iets op de mouw spelden! U zult als u meebeweegt worden ingelijfd bij een strategisch of een geopolitiek belang, u krijgt te horen dat u deelgenoot wordt van een groot historisch moment of van een beweging op wereldschaal. U zult offers brengen voor een Goede Zaak, zal men u zeggen. Beweeg dan niet mee, maar zeg: christelijke landen, nee, die ken ik niet.

Herman Meijer

Dit artikel verscheen in het oktobernummer van Reveil